ჩვენმა მემკვიდრემ თითქმის უკვე დაამთავრა ჩამოყალიბება. ეხლა უკვე 3.400 კილოგრამს იწონის.უკვე ვგრძნობ რომ ძალაც მოემატა და ბავშვის მობაკუნება სერიოზულ დარტყმაში გადავიდა :)))
9 თვე... მთელი 9 თვე ვნატრობდი და ვოცნებობდი როდის დადგებოდა ოქტომბრის ბოლო, რომ ბავშვი დაბადებულიყო. ოქტომბრის ბოლოც მოვიდა მაგრამ ყოველი დღე ისე იწელება, ისე ნელა გადის დრო ... მეჩვენება რომ დღე საუკუნედ იქცა .......
სამშობიაროში წასაღები ნივთები უკვე ჩალაგეული მაქვს მაგრამ ყოველდღე ამოვალაგებ და თავიდან ვალაგებ..:))) გარეგნულადაც ძაან შევიცვალე.. ეხლა ვხვდები რა ყოფილა ორსულობა და 9 თვე ბავშვის მუცლით ტარება.. ისე დავმძიმდი .. ისე დავმრგვალდი.. გავიბერე.. ხელები, ფეხები,სახე... ყველაფერი დამისივდა.. ცუდად მძინავს, სუნთქვაც მიჭირს.. ერთადერთი რაც მსიამოვნებს ჭამა და გარეთ სეირნობაა. არა არ ვწუწუნებ საჭირო რომ ყოფილიყო ბავშვის გამო კიდე ერთი 9 თვე გავუძლებდი ამ ყველაფერს, მაგრამ რომ ვიცი რო ყოველდღე შეიძლება გაჩნდეს ჩემი პატარა.. ეს მოუთმენლობა მკლავს... ისე მაინტერესებს როგორია თითქმის ყოველ ღამე ვნახულობ სიზმარში. ისიც დარწმუნებით ვიცი რომ ბიჭია მაგრამ სიზმარში გოგოც მყავს ხოლმე. ვოცნებობ იმ დღეზე როდის ამტკივდება მუცელი, არც მაგ ტკივილზე ფიქრი აღარ მაშინებს იმიტომ რომ ვიცი მაგის შემდეგ ჩემ პატარას დავიჭერ ხელში და ყველაზე ბედნიერი ვიქნები.
ბოლო... მოლოდინით სავსე კვირები ძაან საშინელი ყოფილა. ძალიან ვნერვიულობ, მინდა რომ ყველაფერი კარგად იყოს, მშვიდობით დაიბადოს და ჯანმრთელი იყოს, ინტერნეტში წავიკითხე რომ ეს ჩემი განცდები ბუნებრივია... მოუთმენლად ველი მთავარი წუთის დადგომას. ვუსმენ ჩემი პატარას ყოველ გაფაჩუნებას და გაფაციცებით ვადევნებ თვალს ჩემს ორგანიზმში მომხდარ ყველა ცვლილებას. ინტერნეტში ვკითხულობ ორსულობის ბოლო კვირებზე უამრავ რაღაცას, ჭორს თუ სიმართლეს და მაგ ყველაფერს ჩემ სიტუაციას ვადარებ. წესით ყველაფერი ნორმალურად მაქვს და უკვე მალე უნდა ვიმშობიარო მაგრამ ჩემი ბიჭი ჯერ კიდევ ზის და არ ჩქარობს გამოსვლას.
უკვე 38 კვირის ვართ .. ბოლოს 2 კვირის წინ ვნახე, ეხოზე. ცხვირში თითი ქონდა შტერს.. :))) ისეთი პუტკუნა იყო.. პაწუა აპრეხილი ცხვირი და მსუქანი ლოყები ქონდა. აღარ გავდა იმ დაჭყანულ უცხოპლანეტელს მაგრამ ძვლები ჯერ კიდევ რბილი აქვს. როგორც ამბობენ ბოლო თვეებში მოქრაობას უნდა მოუკლოსო მაგრამ ჩემ ბიჭზე სივიწროვე არ მოქმედებს, მაინც დილაა თუ ღამე აქტიურად განაგრძოს ხელების და ფეხების ქნევას. :)))
დიდი იმედი მაქვს მალე დამთავრდება ეს მოლოდინი და ღმერთის წყალობით ჯანმრთელი და ყველაზე საყვარელი ბიჭი მეყოლება !
9 თვე... მთელი 9 თვე ვნატრობდი და ვოცნებობდი როდის დადგებოდა ოქტომბრის ბოლო, რომ ბავშვი დაბადებულიყო. ოქტომბრის ბოლოც მოვიდა მაგრამ ყოველი დღე ისე იწელება, ისე ნელა გადის დრო ... მეჩვენება რომ დღე საუკუნედ იქცა .......
სამშობიაროში წასაღები ნივთები უკვე ჩალაგეული მაქვს მაგრამ ყოველდღე ამოვალაგებ და თავიდან ვალაგებ..:))) გარეგნულადაც ძაან შევიცვალე.. ეხლა ვხვდები რა ყოფილა ორსულობა და 9 თვე ბავშვის მუცლით ტარება.. ისე დავმძიმდი .. ისე დავმრგვალდი.. გავიბერე.. ხელები, ფეხები,სახე... ყველაფერი დამისივდა.. ცუდად მძინავს, სუნთქვაც მიჭირს.. ერთადერთი რაც მსიამოვნებს ჭამა და გარეთ სეირნობაა. არა არ ვწუწუნებ საჭირო რომ ყოფილიყო ბავშვის გამო კიდე ერთი 9 თვე გავუძლებდი ამ ყველაფერს, მაგრამ რომ ვიცი რო ყოველდღე შეიძლება გაჩნდეს ჩემი პატარა.. ეს მოუთმენლობა მკლავს... ისე მაინტერესებს როგორია თითქმის ყოველ ღამე ვნახულობ სიზმარში. ისიც დარწმუნებით ვიცი რომ ბიჭია მაგრამ სიზმარში გოგოც მყავს ხოლმე. ვოცნებობ იმ დღეზე როდის ამტკივდება მუცელი, არც მაგ ტკივილზე ფიქრი აღარ მაშინებს იმიტომ რომ ვიცი მაგის შემდეგ ჩემ პატარას დავიჭერ ხელში და ყველაზე ბედნიერი ვიქნები.
ბოლო... მოლოდინით სავსე კვირები ძაან საშინელი ყოფილა. ძალიან ვნერვიულობ, მინდა რომ ყველაფერი კარგად იყოს, მშვიდობით დაიბადოს და ჯანმრთელი იყოს, ინტერნეტში წავიკითხე რომ ეს ჩემი განცდები ბუნებრივია... მოუთმენლად ველი მთავარი წუთის დადგომას. ვუსმენ ჩემი პატარას ყოველ გაფაჩუნებას და გაფაციცებით ვადევნებ თვალს ჩემს ორგანიზმში მომხდარ ყველა ცვლილებას. ინტერნეტში ვკითხულობ ორსულობის ბოლო კვირებზე უამრავ რაღაცას, ჭორს თუ სიმართლეს და მაგ ყველაფერს ჩემ სიტუაციას ვადარებ. წესით ყველაფერი ნორმალურად მაქვს და უკვე მალე უნდა ვიმშობიარო მაგრამ ჩემი ბიჭი ჯერ კიდევ ზის და არ ჩქარობს გამოსვლას.
უკვე 38 კვირის ვართ .. ბოლოს 2 კვირის წინ ვნახე, ეხოზე. ცხვირში თითი ქონდა შტერს.. :))) ისეთი პუტკუნა იყო.. პაწუა აპრეხილი ცხვირი და მსუქანი ლოყები ქონდა. აღარ გავდა იმ დაჭყანულ უცხოპლანეტელს მაგრამ ძვლები ჯერ კიდევ რბილი აქვს. როგორც ამბობენ ბოლო თვეებში მოქრაობას უნდა მოუკლოსო მაგრამ ჩემ ბიჭზე სივიწროვე არ მოქმედებს, მაინც დილაა თუ ღამე აქტიურად განაგრძოს ხელების და ფეხების ქნევას. :)))
დიდი იმედი მაქვს მალე დამთავრდება ეს მოლოდინი და ღმერთის წყალობით ჯანმრთელი და ყველაზე საყვარელი ბიჭი მეყოლება !
Комментариев нет:
Отправить комментарий